Senide asko ari gara esaten gaur egungo zaintza ereduak ez duela balio. Pandemiaren aurretik ere nabarmena zen, eta pandemiak azalera atera ditu zaintzen atzean dauden "miseria" guztiak.
Hilaren 17an, Arabako Gizarte Politikako diputatuak, Emilio Sola jaunak, berriz ere plan bat aurkeztu zuen. Beste bat, azken bi hilabeteetan prentsari aurkeztu dizkionak bat baino gehiago baitira; baina bakarra ere ez die aurkeztu erabiltzaileei eta senideei. Eredu berriari Gizarea deitzen dio; izen polita, edukiekin lotuta badago.
"Solak aitortu du orain arte ez dela gurekin kontatu, baina ez da izan eskatu ez diogulako"
Solak arrazoia ematen digula diogu; izan ere, foru diputatuak esan zuen plan horrek "familien inplikazio handiagoa" bilatzen duela zaintzan, eta "profesionalen inplikazio emozional handiagoa". Aitortu duenez, familien aspaldiko aldarrikapen hau ez da eslogan bat, baizik eta oinarrizko zutabe bat, zerbait aldatu nahi bada.
Era berean, berriz ere arrazoia ematen digu familiak kontuan hartzen ez direla onartuz, prentsa oharrean esaten duenean "proiektu pilotua dela eta aurten bertan errealitate bat izatea nahi duela". Horrekin aitortu du orain arte ez dela gurekin kontatu, baina ez da izan eskatu ez diogulako.
Behin eta berriz, familia askok salatu dugu pandemia hasi zenetik gure adinekoak pairatzen ari diren sufrimendua. Sola jaunak esan du pandemiak "ezegonkortu" eta "ezabatu" egin dituela erabiltzaileek beren senideekin egoitzetan dituzten harremanak. Bazen hori onartzeko garaia. Baina, nola ez, berak ematen duen arrazoia pandemia da, ez horren kudeaketa. Betetzen ez diren protokoloak idazten dituen gestio hori. Plantillak nahikoak ez zirelako zainketen narriadura helarazten zitzaion arren, indartu egin zituztela esaten zuen hori. Gomendioak (edo gerentzia bakoitzak garatu beharrekoak) baino ez ziren foru aginduak argitaratzen zituen hori.
"Planek edukirik ez badute eta partaidetzazkoak ez badira, egungo ereduaren jarraipenera bideratutako planak dira, porrotera kondenatutakoak"
Zuk inauguratu zenuen "erakusketa" horren aurkezpenean parte hartu zuen erabiltzaileak oso ondo kontatu zuen egoitzetan bizi izandakoa, eta jasandako sufrimendu handia: "Oso bakarrik nengoen, familiarik gabe, inor gabe. Janaria uzten zidaten eta gauera arte ez ziren itzultzen". Ez jauna, pandemiak ez ditu akats guztiak justifikatzen, bat bera ere ez.
Bere planen aurkezpenetan, familiok erabiltzen dugunaren oso antzeko hizkera erabiltzen du. Eredua aldatzeko beharra, pertsona ardatz duen arreta, erabiltzaileen eta haien senideen parte hartzea, zaintza motei buruzko informazioa... Bai, bat gatoz enuntziatuetan, baina, gaur egun, horien garapena ez dator bat guk planteatzen dugunarekin.
Planak aurkezten jarrai dezake, baina edukirik ez badute eta partaidetzazkoak ez badira, egungo ereduaren jarraipenera bideratutako planak dira; azken batean, porrotera kondenatutakoak. Paperean oso ondo eutsi dieten protokolo eta foru agindu horiek guztiek porrot egin dute, baina sufrimendu handia eragin dute "ahulenak eta haien familiak" deitzea gustatzen zaien horiengan.
Sinatzaileak: Txaro Markinez Idiakez, Maita Ramos Sierra eta Marixa Diaz de Arkaia Landa, Arabako egoitza publiko eta pribatuetako egoiliarren senide eta Babestu Araba elkarteko kideak.
Iritzi artikulu hau argitaratzean, ALEAk ez ditu bere gain hartzen egileak adierazitako iritziak, ezta horiekin lotutako erantzukizunak. Zure iritzia bidali nahi baduzu, idatzi erredakzioa@alea.eus helbide elektronikora.
