Bizitza laguntzen eta moldatzen gaituzten pertsonek osatzen dute. Zortea dut Bilbon, nire jaioterrian, bizitza osoko lagunak mantentzen ditudalako, nirekin denboraren iragan suntsiezin bat partekatzen dudalako. Baina bizitzak aurrera jarraitzen du, eta Gasteizen, konplizitate berriak ehuntzen joan naiz: Aikidoko tatamian, lanean proiektuak partekatuz edo nire semearen eskolako atean itxaroten. Distantzia ere ez da oztopo izan Katalunian adiskidetasun handiak izateko. Zirkulu hauek zabaldu eta gaur egun nor naizen definitzen dute.
Hala ere, badakit giza harremanak organikoak eta, batzuetan, hauskorrak direla. Baditut jada lagunak ez direnak; batzuk haserretu ginelako eta zauriak ez zuelako itxi, beste batzuk, besterik gabe, bizitzak, lan aldaketekin edo distantzia fisikoarekin, bide ezberdinetara eraman gintuelako. Baina mantentzen dudan egia ukaezin bat dago: inoiz ez dut ukatu nire lagunak izan zirenik. Harremana hoztu edo behin betiko hautsi bada ere, aitortzen ditut, badakit nor diren eta nire bizitzan izan zuten paper garrantzitsua onartzen dut. Oroimen pertsonala ez da komenentziagatik ezabatzen.
Aldiz, politikaren eremuan sartzen garenean, giza logika hori desagertu egiten da eta hautaketa amnesia iraingarri bat nagusitzen da. Badirudi Koldo, Abalos, Cerdan edo Barcenas bezalako pertsonaiak beren alderdietako "ezagunak" izateari uzten diotela ustelkeria kasu batek zipriztintzen dituen une zehatzean. Egun batetik bestera, bidaideak, mitinetako eta bulegoko lankideak ezezagun bihurtzen dira, inoiz siglak, bazkariak edo sekretuak partekatu ez balituzte bezala. Leialtasun politikoak, dirudienez, iraungitze-data oso laburra du: epaiketa deia edo izenburu deserosoa iritsi arte irauten du, zehazki.
Agian azken ikasgaia da politika magia trikimailu txar bat bezala funtzionatzen duela, non laguntzailea eszenatokitik desagertzen den funtzioa okertzen denean. Ezberdintasun handia da guk, kalean, badakigula aztarnak ez direla prentsa ohar batekin ezabatzen. Nik nahiago dut nire lagun ohien motxilarekin eta gure historia hautsiak kargatzea, ahaztearen etika izatea baino. Edo baliteke politikariek ez izatea asmo txarrik eta memoria kontua izatea. Horregatik, boterera iritsi ondoren, ahaztu egiten dituzte egindako promesak…
Txema Tocino.
Iritzi artikulu hau argitaratzean, ALEAk ez ditu bere gain hartzen egileak adierazitako iritziak, ezta horiekin lotutako erantzukizunak. Zure iritzia bidali nahi baduzu, idatzi erredakzioa@alea.eus helbide elektronikora.