Gaur lagun batekin egon naiz. Burgos inguruan zuen funtzionario plaza utzi eta Galiziara joan zen bizitzera. Han, beste bi lankiderekin proiektu batean ari da lanean. Erraza da esatea, baina nire ustez, ausardia handia behar da norberaren sena jarraitzea eta amets bat betetzea, lan finko bat atzean utzita.
Iraganean ni ez nintzen hain ausarta izan. Urte askoan, niretzat egokia ez zen lan bati heldu nion. Erabat erreta egon nintzen arte ez nuen aldatu. Ez nuen ausardiarik izan logika ekonomikoaren aurka borrokatzeko. Baina, atzera begiratuta, ez dut nire buruaz pena sentitzen; eskertuta nago jasotako ikasgaiarengatik.
Ausardia ez da oihukatu eta beldurra eragiten duenarena, baizik eta pazientzia duenarena, lasai arnasten duenarena erabaki garrantzitsu bat hartzeko, badakielako bizitza honetan ez garela betirako egongo, eta une oro aprobetxatu behar dugulako gure bihotzak eskatzen diguna egiteko, huts egiteko arriskua hartuz.
Batzuetan, apustu egin eta galdu egingo dugu. Beste batzuetan, irabazi egingo dugu. Baina garaipenen eta porrotaren esperientziekin gehiago gozatuko dugu gure bizitzaz. Eta horrela, gure ordua iristen denean, nahi genuen guztia egin ez izanaren zamarik gabe alde egingo dugu.
Txema Tocino.
Iritzi artikulu hau argitaratzean, ALEAk ez ditu bere gain hartzen egileak adierazitako iritziak, ezta horiekin lotutako erantzukizunak. Zure iritzia bidali nahi baduzu, idatzi erredakzioa@alea.eus helbide elektronikora.