Eztabaida

Ikerketa batzuek diotenez, sare sozialek gizakiaren pentsamendua murrizten dute: hori berretsiko duten iritzi bakarrak irakurtzen dituzulako; zailagoa da ikuspegi desberdinak ezagutzea eta, are gutxiago, zure iritzia aldatzea. Errealitatea ez da oso desberdina, baina hala ere, batzuetan guztioi gustatzen zaigu eztabaida politiko on bat.

Ni bezalakoek pentsatzen ez duten pertsonekin hitz egitean, beti gauza berdinei buruz mintzatzen gara: "Migratzaile gehiegi daudela"; "Espainian gaztelaniaz hitz egin behar dela eta beste hizkuntzarik ezin dela; "gizarte-laguntzak ez dira beharrezkoak"; "feminismoa iruzur bat da"; "ekonomia da munduko gauzarik garrantzitsuenetakoa"…

Adierazpen horiek entzuten ditudanean, nire buruan zirkuitu laburra gertatzen da: haserretzen naiz, eta galdetzen diot nire buruari nola den posible jendeak bizitza horrela ikustea eta iritzi hauek izatea. Orduan, argudio sendo eta irmoekin erantzuten diet; haiek, berriz, iruzurrezko datuekin (nik uste dut, behintzat) erantzuten didate; eta nik berriz borrokara salto egiten dut —etxera iritsi arte.

Behin etxera iritsita, sofan lasai eserita, mentalki berrikusten ditut ahaztu zaizkidan argudioak eta esaten diot neure buruari: "Hurrengo baterako gordeko ditut hori guztiari aurre egiteko eta eztabaida irabazteko!.

Baina, zer gertatuko litzateke neurri batean arrazoia balute? Zer gertatuko litzateke burugogorragoa izango banintz eta hobeto entzungo banie? Agian ez dut inor konbentzitu behar; agian enpatikoagoa izan beharko nuke eta egin hitz egiten uzteko, besteei entzun, eta ez denbora galtzea eztabaida hutsaletan.

Azken finean, pazientzia handiagoa edukiko dudala uste dut, eta ziur naiz ezin naizela berriro tranpa berean eroriko. Hurrengoan isilik mantenduko naiz, eta isilik egon naizenaren autoenganurekin, gaurkoz, lasai lo egingo dut.

Txema Tocino.