Extremadurako gizarte hezitzaile baten heriotzaren berria irakurri dudanean, triste eta haserretuta jarri naiz. Dagoeneko badakit nire lana arriskutsua dela, baina askoz gutxiago izango litzateke errekurtso hauen protokoloak hobeto zehaztuta eta lan egiten ditugun neska-mutilen errealitatera egokituago egongo balira.
Gure lana prekarietatez beteta dago: soldata oso baxua dugu, kontziliazioa oso zaila da ordutegi gogorrengatik, eta horretaz gain, batzuetan areagotzen den arriskua dugu, zerbitzu publikoen emakida enpresek edozertan aurreztu nahi dutelako beren poltsikoan diru gehiago sartzeko.
Oso ondo legoke erakunde publikoek, hau da, hezkuntza zerbitzua eskatzen dutenek, arlo honetako langileen lan baldintzak hobeto gainbegiratzea, eta enpresak gai honetan serioago arituko balira. Dagoeneko joan den bizitza ez baita itzuliko, baina baliabide honetan segurtasun gehiago egon izan balitz, agian ez genuke bizitza baten galeraren dolurik izango.
Txema Tocino.
Iritzi artikulu hau argitaratzean, ALEAk ez ditu bere gain hartzen egileak adierazitako iritziak, ezta horiekin lotutako erantzukizunak. Zure iritzia bidali nahi baduzu, idatzi erredakzioa@alea.eus helbide elektronikora.