Iparraldea

Parking batean nago. Kotxea barruan daukat eta ez dakit non utzi dudan tiketa. Pixkat urduri nago. Espero dut autoa ateratzeko arazorik ez izatea.

Informaziorako botoia sakatu dut eta ahots batek frantsesez hitz egin dit. Erantzun diot:

- Do you speak English? I don’t speak French.

- ¿Hablas castellano?

Gaztelaniaz konpondu dut arazoa, hotelerantz atera naiz familiarekin.

Nahiz eta Euskal Herrian egon, ez zait okurritu euskaraz hitz egitea, badakidalako ez duela ulertuko. Baionako kaleetan ez da hizkuntza hau entzuten. Badakit Berria egunkariak egoitza bat daukala, ETB ikusten dela eta ez dakit zenbat politika linguistiko egiten ari direla, baina, argi eta garbi, ez dute funtzionatzen. Bitan saiatu naiz euskaraz, baina segidan konturatu naiz saiakera antzua izango dela.

Lapurdiko hiriburuan esaten dute Pays Basque-n bizi direla. Harrotasun osoarekin eskegitzen dituzte ikurrinak kaleetan, eta kartelak (gutxi) daude frantsesez eta euskaraz, baina gure hizkuntza desagertuta dago. Deigarria da liburu dendetan euskal gaiei buruzko liburuak dauzkatela, baina guztiak frantsesez, hizkuntza zerbait folklorikoa izango balitz bezala, eta ez komunikatzeko tresna bat.

Larrialdi linguistikoa daukagu Euskal Autonomia Erkidegoan. Nafarroan egoera handitzen da. Eta Iparraldean… Iparra galdu dute.

Txema Tocino.