Hirurogeita zortzi urteko emakume ospetsu batek ume bat izan du alokairuko sabel baten bidez. Ama berria gurpildun aulki batean irten zen ospitaletik, erditu dena bera izan balitz bezala. Egoera horrek eztabaida politiko handia sortu du. Alderdi politiko batzuek egoera hori arautzeari buruz hitz egiten dute. Beste batzuek diote ez dela arautu behar, debekatu baizik. Batzuek uste dute sabel horren alokairua altruista bada, legezkoa izan behar duela, baina tartean dirua badago, ez.
Ulergarria da bizitzan zerbait nahi dugunean eta lortzen ez dugunean frustrazio egoera batera iristea, non edozer gauza egiteko gai garen gure helburua lortzeko, baina horrek ez digu giza ikuspegia galarazi behar. Gizakiok gizakien merkaturatzea arautzen badugu, geure tranpan eroriko gara.
Beste kontu bat da zergatik hitz egiten ari garen orain gai honi buruz. Gertaera hau aski ezaguna zen, baina dirua tartean dagoen egoera askotan gertatzen den bezala, politikari askok ezikusiarena egin dute. Prentsan atera den bezala, ordezkari publiko askok erantzun behar izan dute. Baina egun gutxi barru ez denez telebistan agertuko, ahaztuta izango dugu. Bitartean, herrialderen batean emakumeak erabiltzen jarraituko dute helburu horietarako. Eta gure ahanzturarekin zilegitasuna emango diogu.
Txema Tocino.
Iritzi artikulu hau argitaratzean, ALEAk ez ditu bere gain hartzen egileak adierazitako iritziak, ezta horiekin lotutako erantzukizunak. Zure iritzia bidali nahi baduzu, idatzi erredakzioa@alea.eus helbide elektronikora.