Denok ezagutzen ditugu egia absolutuaren jabe direla uste duten pertsonak. Besteen gainetik daude eta besteek duten pentsatzeko edo bizitzeko modua okerra dela uste dute. Haien pentsaerara arrastaka joan gaitezen saiatzen dira beti. Ez dute eztabaidan ikasi nahi. Beste ezeren gainetik, besteak egia absulutaren mende jarri nahi dituzte, eta egia horren eramaileak direla uste dute. Horregatik, ezinezkoa da haiekin akordioak lortzea. Edo makurtu, edo aurrean daukagu. Pertsona horiek gure lagun, familia, lan eta abarren artean aurki ditzakegu. Leku guztietan daude. Maila desberdinak daude. Batzuek, gustatzen ez zaien zerbait esaten dugunean, irribarre egiten dute eta burua ukatzen dute, haiekin ados ez gaudenak gizajo inozoak garela pentsatuz. Eta, bestalde, etengabe higatzen gaituztenak daude, beren nagusitasuna argi utziz. Harik eta egun batean, ezinbestean, isiltzea erabaki dugun arte, edo pikutara bidaltzen dugun arte, eta ahal badugu, gure bizitzatik ateratzen ditugu.
Politikan ere gauza bera ematen ari da alderdi batzuetan mundu osoan zehar. Haiek bezala pentsatzen ez duena iraintzen eta gutxiesten dute. Bere argumentu-ildo nagusia da tradizioa, herrialdearen batasuna, zintzotasuna... Kontzeptu abstraktuak, beren ideia inbolutiboak inposatzen eta mota guztietako eskubide sozialak murrizten saiatzeko. Eta argumentuz kontra egin nahi bazaie, defentsiban jarri eta iraindu egiten dituzte. Ahoa irekitzen dute beren gorroto guztia adierazteko, aurkari politikoa umiliatzen saiatzen. Bestea garaitzea da beraien helmuga bakarra.
Baina okerrena da boto-emaile batzuei gauzak egiteko modu hori gustatzen zaiela. Ahaztu ote zaie XX. mendeko Europako historia?
Txema Tocino.
Iritzi artikulu hau argitaratzean, ALEAk ez ditu bere gain hartzen egileak adierazitako iritziak, ezta horiekin lotutako erantzukizunak. Zure iritzia bidali nahi baduzu, idatzi erredakzioa@alea.eus helbide elektronikora.