Distantziak hitz egiten du gure ahotik, noski: Katalunian, mugimendu oso baten tripetan dabilenak aurkituko dizkio gurik borobila iruditzen zaion bulkada horri benetan dituen ertzak. Beti gertatzen da berdin, gauza guztietan. Baina gauza bat da ukaezinekoa: olatuak indarra hartzen duenean, haren kontra egindako saiakerek olatua indartzeko besterik ez dute balio. Elikatu egiten dute gehiago (eta, irudiak berdin balio du munstro batentzako, zein kolektibo baten ideia komunerako). Kontabilizatu eta guzti egin daiteke, kasi: Intereconomíak hegazkin bat bidaltzen duela pankarta batekin, 20 katalan independentista gehiago, Raxoik gehiengo isila aipatzen duela, 30 katalan independentista zaratatsu gehiago. Nonbaiten egongo zen inflexio-puntua, edozein mugimendu sozialek behar duena, mugimendu hegemoniko izan aurretik. Katalanek lortu dute.
Dena dela, beste kontu batek sinestarazi dit, osoki, katalanen apustua irmoa dela, atzera bueltarik gabekoa. Ekitaldi publiko masibo batek, gaur egun, atentzioa deitzeko asmoa badu, izan behar du bere jende kurioso multzotxoa. Muybastos.com blogean aurkitu dugu Diadakoa: independentista frikien argazki multzoa. Championsaren final batean edo Madonnaren kontzertu batean bageunde bezala. Gure agerraldi publiko masiboetan horrelako gauzak ikustea ohikoa denean hasiko naiz pentsatzen atzera bueltarik gabeko bidean goazela.