Beraz, horixe egiteko asmoa hartu dut nik ere. Gauzak gehiegi pentsatu gabe idatziko dut, nire iritziak autokuestionatu gabe, erradikaltasun subjektibo totalean erortzen utziko dut nire burua. A ze gozatua. Banoa.
Espainiak (horrela, gordin esanda) bere iritziz espainiar garenoi azken urteotan kendu dizkigun gauzak, pertsonak, edo asmoak zerrendatzen hasiz gero, Hirinet-eko erredakzioko lagunek baimendutako karaktere kopurua gaindituko nuke erraz.
Espainiak bere iritziz espainiar garenoi azken urteotan eman dizkigunak zerrendatzen hasiz gero, ordea, zerrenda laburra ateratzen zait. Gainera, eman digunetik merezi ez duten gauzak kentzen baditugu (futboleko kopa pare bat, edo Almodovarren azkeneko pelikulak kasu), ezer gutxi gelditzen zaigu probetxugarria: Muchachada nui, Jerteko gereziondoak, Nacho Vegasen kanturen bat, salmorejoa…
Ni, pertsonalki, Burgoseko lagun batek eman zidanarekin konformatzen naiz (gizarajoa, Burgoseko laguna, berak emandakoa Espainiak emandakotzat identifikatzen dudala enteratzen bada). Bizilagun izan ginen garai batean, eta ordenagailu eramangarria eskatu zidan behin, berea izorratuta zeukalako. Astebeterako eman nion, eta itzultzerakoan, musikaz kargatuta itzuli zidan disko gogorra. Era guztietako kantak eta musikariak. Bejondeiola.
Total: Espainiak ia dena du txarra, gauza gutxi ditu onak, eta on horietatik bakarren batek soilik merezi du.
Eta, bide batez: Espainiarekin muturrekoa izateko, autokuestionatu gabe iritziak botatzeko, ez da ahalegin handirik egin behar. Artikulu hau idatzi bitartean ohartu naiz; hau da, berandu.