Bukatu da, eta banoa

Bihar, abenduak 15 izango dituen egunean, itxiko ditu ateak Gasteizko Alde Zaharreko tabernarik esanguratsuenetariko batek: Gorbea Bodegoiak, Bodegoiak, Bodek… Bihar ateak itxiko ditu, baina espero dezagun denbora gutxian, odol eta indar berrituta, beste norbaitek zabaltzea.

"Bukatu da, eta banoa" entzun genion aurreko asteburuan azken urteotan tabernaren ardura osoa izan duen Mikel azkoitiarrari; eta hedabide ugari elkarrizketa bat lortzen saiatu diren arren, horiek izan dira entzun dizkiogun hitz apurrak. Izan ere, ez bera ez bere bazkide ohiak, inoiz ez dira foko-argien dirdira zaleak izan; lana erruz eginagatik, beti itzalean, eguneroko jardunaren bitartez hitz egiten.

Hogeita hamabost, 36, hogeita hamazazpi urte… Inor akordatzen al da noiz zabaldu zuten Bode taberna Mikelek, Kikek eta Jonek? 1984? 1985? 1986? Hor nonbait…

Eibarko Amenabar eta Katu Kale tabernetan zaildutako barmanak 80ko hamarkadaren erdialdean orduko Bitorixa ezagutu, Debabarrenetik ibaian gora egin, eta hiriburura etxez aldatu ziren. Etxez, eta behar lekuz, nahiz eta ogibidea mantendu zuten: barman, kamarero, tabernero…

Orduko Gasteiz, Vitoria zen bertako kaleetan ibiltzen ziren gehienentzat: "Capital atificial de un país singular", eta Hertzainek ederto berotzen zizkiguten gainak, beste batzuk "aprieta el gatillo" edo "desobediencia" oihukatzen zuten bitartean.

San Roke, Refugio, Onassis, Cantón, Iturri, Larri, Rosa, Jastepi eta Bodegoia… bazegoen non edan, eta non musika ona entzun. Edozein tabernatan has zintezkeen poteatzen, baina amaitu, beti Boden amaitzen zen. Ez dakit nola, baina sartu nahi genuen ia guztiak sartzen ginen, sardinak latan nola gu hala.

Istorio ugari konta genitzake gutako edonork, bertan bizitako hamaika pasadizu, baina historia bakarra du Gorbea Bodegoiak, joan deneko 35 urte luze hauetan Jonek, Kikek eta bereziki Mikelek barraren atzealdean idatzitakoa: rock’n’roll-a bozgorailuetan eta euskara ahoan.

Gozatu erretreta, Mikel, irabazia duzu-eta!