Gura dutena esango dute baina, niri ezinezkoa iruditzen zait. Norbaiten interesen araberako aitzakia merkea. Arerio politikoari zerbait aurpegiratzeko koartada. Hurrengo egunetan hitz egitea tokatuko zaiola jakinda, eztabaida desbideratzeko asmatutako trikimailua, ez besterik. Hitz egin behar eta nahi ez duenaren zarata alferra. Politikoki miserablea, izateaz gain.
Isilik geratzea beti ezin delako bertutetzat saldu. Gure herri honetan, kasurako, gatazkaren aurrean posizionamendu argirik hartu gabe hamarkadak boterean iraun duen alderdi politiko batek isiltasunean irautea harrotasunez aldarrikatzen badu, ez delako zeresanik eduki ez duelako izango. Kontrara, isilik egotea erosoagoa delako horrelakoetan; egin dezatela borroka besteek beraien artean, jasoko ditut nik gero zalapartak eraginda eroritako intxaurrak eskukadaka.
Ez dakit nik herri honetan, behingoz, hitz egiteko garaia heldu den ala ez. Zaila baita publikoki gauza batzuk defendatu ezin dituzunean, inorekin dialektika orekatu bat mantentzea. Dakidana da, isilik egotea exijitzen duenak, baduela zer isildu. Badakiela jakin, zintzotasunez hitz egiteak arriskua suposatzen duela, lehen lagun zenituen asko galtzeko arriskua.
Herritarrek aukeratutako ordezkariei zintzotasuna eskatzea, alabaina, ezinbestekoa iruditzen zait demokrazia osasuntsu batean. Zilegi diren helburuak lortzeko arriskuak hartzeko prest dauden politikoak edukitzea beste.