Eskuz koadernatutako liburuek txiki-txikitatik apaintzen zuten Zigor Anguianoren etxea. Aitona koadernatzailea izan zen eta, nahi gabe, lanbidearekiko maitasuna irakatsi zion. Zigor koadernaketarako heldua zenean hezi zen, hamar urtez.
Etxean hasi zen koadernatzen, zaletasun gisa, baina lehen enkarguak iristen hasi zitzaizkionean, bere erremintak Nueva Fuera kaleko lokal batera eramatea eta abentura hastea erabaki zuen. Koadernoak, kaxak eta argazki-albumak sortu eta zaharberritzen ditu: "Zerbait gordetzeko kartoizko egitura duen edozer gauza egiten dut". Inprentek uzten duten hutsunea betetzen saiatzen dela azaltzen du Zigorrek: "Badira pertsonak inprentek egiten ez dituzten gauzak edo tiraldi laburrak egin nahi dituztenak".
2011n, Koadernaketa Artistiko Onenen Saria jaso zuen, Espainian emandako koadernaketa arloko saririk handiena, Ana Maria Matuteren Paraíso inhabitado lanarengatik.
Gasteizen ez dago koadernaketari buruzko prestakuntza arauturik. Arte eta Lanbide Eskolak ikastaroak ematen ditu, baina ez da titulu ofizialik lortzen. Horregatik, "ordezkapena abenturazaleen kontua" dela esan du Anguianok.