Mugimendu hori bizipenek markatzen dute, azken finean emozioz betetzen gaituzten istorioek. Maitasun istorioak, beldurrezkoak, tristeak edo komikoak. Denak Kontakizun Handiaren mugen barruan. Nor eta nolakoak izan behar garen markatzen digu Kontakizunak. Nor maitatu eta nor sinistu. Arrakasta gizabanako bakoitzaren helburua izango balitz bezala idealizatzen du kontakizunak. “Izan zaitez hoberena egiten duzun horretan eta diru asko irabazi. Lor ezazu kosta hala kosta” xuxurlatzen digu. “Gero apain ezazu emaitza gizarteko arazo bakoitzaren konponbidea balitz bezala” jarraitzen du. Ehiza kontakizun bat, existentzia errespetatzen ez duena baina erresistentziarik espero ez duena. Kontakizun falozentriko bat, mitoetan sinistera gonbidatzen gaituena. Nagusiek kontatzen dizkiguten kondairak kontsumitzera gonbidatzen gaituena. Kontakizun Handiaren parte diren MC Donald’seko patatekin jaten ditugun ipuinak dira azken finean.
Istorioek mundua mugitzen dute, gure erabakiak baldintzatzen dituzte. Ez dute zertan onak edo txarrak izan; batzuk, besterik gabe, beste asko baino sinesgarriagoak dira. Eta gu ipuin kontalariek markatzen duten sinesgarritasun horren barruan mugitu eta aldatzen gara.