Polboroia guztiok ezagutzen dugu; txerri gantz eta almendrak osaturik, pamplona ahoskatzea ekiditen duen zeratxo hori. Baldin badak aholkatzen zuen gisan, etsaia basamortura joan delarik bakailaoaren ostean eman beharrekoa. Eta bestea, makarona (macaron, frantsesez), labeak lehorturiko merengetxo antzekoa. Gatozen, bada, sukaldera.
Gaurkoan, polboroiekin hasiko gara. Errezeta hau mintzakide batek azaldu zidan lehengoan, Onintzak. Hasteko; 60 gr almendra txikitu, beste 60 gr almendra-irin eta sesamo eskukada bat (30 bat gr) paderan ipini eta apur bat txigortuko dugu, batere oliorik gabe. Bost-bat minutu nahiko izanen da, almendra usaina botatzen hasten den arte. Bol edo ontzi batera botako dugu, eta horren gainera 100 gr txerri gantz.
Padera berean 250 gr ogirin ipiniko dugu, eta almendrarekin egin bezala, apur bat txigortuko dugu. Lehen bezala, batere oliorik gabe, eta etengabe mugituaz (erre eginen baita bertzenaz). Hamar bat minutu izanen dugu horrela, ogi usaina-edo eskaintzen digun arte. Eta hori ere aurreko ontzira, aurrekoaren gainera. Guztiaren beroak txerri gantza urtuko du minutu pare batean. Orduan 250 gr azukre-hauts gehituko diogu, eta, eskuz, guztia nahastuko dugu, hauts marroixka homogeneo bat lortu arte (ondo nahasia dagoenean arrautzak astintzeko hagatxodun erremintaz eragin daiteke orea pixkat laxatzeko-edo).
Nolabait errateko, polboroia egina dago, janztea soilik falta zaigu. Zilindroren batez, eta zanpatzeko zerbaitez (momentu honetan imajinazioari eragin beharko diozue, etxekolan gisa), forma borobilak egin daitezke (beldurrik gabe zanpatu orea, bat egin dadin). Nik hozkailuan utzi nituen biharamunera arte, hotzak sendotuko zituelakoan (gantzari esker). Gero azukre-hauts pixkat gainetik hautseztatu, eta lixto. Eta nota nahi baduzue, Dato kaleko Egia kafe-dendara jo eta polboroiak biltzeko papera erosi (paper mordo bat 2 euroren truke), eta "profesionalizatu" zuen lana. Paperak espainieraz soilik topatu ditut, baina, tira, bakoitzari berea, ezta?