Josean Bueno Saez de AlbenizKezkagarria iruditzen zait horregatik gure berdeguneen pribatizazioa, guztiona dena, komunean duguna, publikoa dena, guztion aberastasuna delako. Aldiz, pribatizatzen denean bakar batzuen probetxuaren menpe jartzen da. Udaberriko arratsaldeetan gazteen koadrilak bertan eserita ikusi nahiko nituzke, udako egun beroetan jendea oinutsik belarretan pasieran, edozein egunetan umeak baloiarekin jolasean eta korrika … Baina oso zaila da hori, zaila eta arriskutsua, minaz eta tranpa latzez beteriko lekuak baitira, gaur egun, Gasteizko belardiak.
Gure herrikide batzuen erabakiz, beren txakurren kakaleku zabala bihurtu dira gure (?) berdeguneak: egunero, gorotzak ereiten dituzte bertan, era ugarian eta egoki sakabanatuta. Eta horrek ezinezko bihurtzen du bertan beste edozein jarduera, behintzat etxera arropa eta zapatak era nazkagarrian zikin eraman nahi ez baditugu. Erabilera bakarreko esparruak bihurtzen dira maiz, bakar batzuen zerbitzura jarriak: pribatuak, ia-ia.
Kontu txikia da, baina honelako kontu txikiek ere gure egunerokoa definitzen dutenez, honetaz gogoeta egitea merezi du: arazo txiki honi konponbide egokia aurkitzeak gasteiztar askoren -eta bereziki umeen- bizimodua hobetzen eta alaitzen lagunduko liguke. Izan ere, berdeguneak ikusi hutsarekin gozatu egin daiteke; hala ere, belardiak leku biziagoak izan daitezke erabilera herritarron ezberdinez aberasten badira.