Pistoa

Lehenengo fotoan osagaiak (gehienak, bederen):

Kuiatxoa, piperra (gorri eta berde), tipula, tomatea, baratxuria eta arrautza irudian. Horretaz gain, gatza, pipermin beltza, ezkaia (instalatu euskalbar firefoxean, eta jakingo duzue), kuminoa eta ogi txigortua (azken hauek aukeran. Eta beste belar batzuk badituzue gustuko; erromeroa, ereinotza... esperimentatu).

Dozenerdi lagunentzat, lagunak lagun, lau kuiatxo, hiru edo lau tipula, hiru edo lau tomate majo (majo esaterakoan handia esan nahi dut, ez atsegina, atsegina ere izan badaiteke ere), morro piper bat, bi edo hiru piper berde eta dozenerdi arrautza (bat bakoitzeko, bestela esanda; eta, arrautzik nahi ez duenari, ba ez eman).

Aurreprestaketa gisa-edo, tomatea prestatuko dugu lehenik. Zuritu tomatea (onena, minutu batez irakiten ari den uretan sartzea. Barrutik ez da egingo, eta azala oso erraz kenduko diegu hozten direnean), txikitu (pasapurean edo globalizatzaileaz), eta olio pixkatean jarri, su txikitan, hogei-bat minutuz. Tomatea egin, alegia.

Bien bitartean, tipula zatitu (zentimetroko puskatxoak, gora behera), eta oliotan sueztitu; plo-plo gozoan (ez pla-plarekin nahastu, hori beste bat da). Tipula bigundu denean, eta egiteko bidean denean, bizpahiru baratxuri ale xerratu, piperrak zatitu, eta oliotaratu horiek ere. Plo-plo, bigarrenez. Piperrak eginda daudenean, bigun-bigun (ordurako tipula ere ondo eginda izango), kuiatxoa gehitu, hori ere zentimetroko dadotxoetan berraragiztaturik (euskalbar), eta ordu laurdentxo bat utzi, su txikian, kuiatxoa ere ondo bigundu arte. Momentu honetan tomatea gehitu, eta segi beste hamar minutuz egiten. Tipulak eta kuiatxoak bere ura botako dute, eta akaso nahikoa izango da ordu laurdentxo horri heldu, eta kuiatxoa egiteko. Edonola ere, lehortu dela ikusten baduzue, lehenago eman tomatea...

Ia-ia eginda dago. Gatza bota, pipermin beltza, kuminoa eta ezkaia ere bai, zuen dastamen-papilen eta ohituren arabera, eta azken kolpetxoa emateko prestatu. Banakako ontzietara atera (ontziek labearen beroari eusteko gai izan behar) anoa bakoitza, ahal den eta lehorren (horretarako asmatu zituen gure zibilizazioak bitsaderak eta halakoak) eta laberatu bost minutuz (horrek apurtxo bat gehiago lehortuko du, eta ondo bero mantendu).

Mahairatzean, arrautza bat gehitu, gordinik eta nahasi gabe. Arrautza osorik ere eskain daiteke, norberak kraskatzeko (eta bide batez ikusteko nork dakien eta nork ez, arrautza kraskatzen). Jateko dena nahasi ohi da, astindu batean.

Ogi txigortu edo frijitu pusketatxo batzuek ederki lagunduko diote plater honi.

On egin!

Galdera: Lehen plo-plo eta pla-pla erabili ditut. Plo-plo niri otu zait (badakit ez dela harrotzeko modukoa, baina bakoitzak hel diezaiola bereari), baina, zer da sukaldean, PLA-PLA? Ea nork dakien.

Egilea: Ximon